จังหวัดระนอง เป็นเมืองที่มีความสำคัญในฐานะที่เป็นเมืองที่มีทรัพยากรแร่ในปริมาณมาก โดยเฉพาะแร่ดีบุก จึงได้ชื่อว่า “เมืองแร่นอง” เดิมเป็นหัวเมืองที่เป็นเมืองขึ้นของชุมพรตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งแบ่งการปกครองออกเป็นเมืองระนอง และเมืองตระ ต่อมาในปี 2405 เมื่อประเทศสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาได้ตกเป็นเมืองขึ้นของประเทศอังกฤษ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงให้ยกเมืองระนองและเมืองตระเป็นหัวเมืองจัตวา ขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร เพื่อความสะดวกในการรักษาราชการทางชายแดน และในปี 2420 ระนองมีฐานะ เป็นหัวเมืองอิสระ และต่อมาได้ยกฐานะเป็นจังหวัด โดยยุบเมืองตระเป็น “อำเภอกระบุรี” และขึ้นกับจังหวัดระนองตั้งแต่นั้นมา จังหวัดระนองเป็นจังหวัดภาคใต้ตอนบน ตั้งอยู่ฝั่งทะเลอันดามันและมีชายแดนติดกับสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา ห่างจากกรุงเทพมหานคร ประมาณ 568 กิโลเมตร มีเนื้อที่ประมาณ 3,298.045ตารางกิโลเมตรหรือ 2,061,278 ไร่ คิดเป็นร้อยละ 0.63 ของเนื้อที่ทั้งประเทศเป็นจังหวัดที่มีพื้นที่มากเป็นอันดับที่ 60 ของประเทศ